Avalon Acoustics Idea
H Avalon πλησιάζει τα 30 χρόνια λειτουργίας και τα 25 με τον Neil Patel στο “τιμόνι” της. Η εταιρία έχει συγκεντρώσει τεράστια φήμη με μοντέλα όπως το Eidolon και το Isis και είναι από τις πρώτες που χρησιμοποίησαν κεραμικά μιντρέιτζ και αδαμάντινα τουίτερ. Το πιο οικείο χαρακτηριστικό των αμερικανικών ηχείων είναι ασφαλώς οι πρισματοειδείς, κεκλιμένες προσόψεις με τα έντονα “κοψίματα”, μοτίβο που βλέπουμε να αναπαράγεται πια κατά κόρον. Τα ηχεία αυτά φαίνεται πως απέκτησαν φήμη παρά τις υψηλές τιμές τους και όχι εξαιτίας αυτών (όπως γίνεται συχνά σήμερα), μια φήμη που εντοπίζεται, καθαρά, στις επιδόσεις τους. Οι αναφορές δοκιμαστών και χρηστών συμφωνούν και κάνουν λόγο για εξαιρετική στερεοφωνική εικόνα, ατελείωτη ανάλυση, εξαιρετικό τίμπρο, πολύ χαμηλές παραμορφώσεις και πολύ ζωηρές δυναμικές. Τέτοιες αναφορές, βεβαίως, μπορεί να είναι πολύ σχετικές. Ειδικά όταν μιλάμε για ηχεία made in USA, κανείς θα πρέπει να κρατάει μικρό καλάθι, διότι οι φίλοι μας οι Αμερικανοί, ως καταναλωτές ήχου, αρέσκονται στα μεγάλα, θεαματικά αλλά όχι τόσο φινετσάτα και μουσικά ακούσματα. Εστιάζουν εύκολα στο δέντρο αλλά συχνά χάνουν το δάσος. Αποθεώνουν την ουδετερότητα και θαυμάζουν περισσότερο την έλλειψη λαθών παρά την παρουσία ικανοτήτων στην ανάδειξη του “όλου”. Γι’αυτό και συχνά… στάζουν μέλι για κάποια διαχρονικά ευρωπαϊκά ηχεία που παίζουν μουσική με αυθεντικότητα, παρότι είναι σχετικά μικρά σε μέγεθος και πιο οικονομικά δίπλα στις αμερικανικές “υπερπαραγωγές”.
Όταν λοιπόν μου ζητήθηκε να γράψω ένα review για το νέο μοντέλο της Avalon, το εισαγωγικό Idea, οι προσδοκίες μου ήταν μάλλον μικρές. Η μάρκα, έτσι κι αλλιώς, δεν έχει δουλευτεί καθόλου στην Ελλάδα σε επίπεδο δοκιμών ενώ, ανατρέχοντας στις μνήμες μου από τις διάφορες εκθέσεις, δεν μπορούσα να ανασύρω κάτι αξιόλογο γι’αυτά. Avalon ακούσαμε και στην πρόσφατη έκθεση στην Αθήνα χωρίς επιτυχία, όμως αυτή ήταν μια έκθεση με συνολικά μέτριο ήχο και κάκιστο ρεύμα. Η εμπειρία των εκθέσεων πάντως έχει δείξει πως όσο πιο άσχημα παίζει κάτι που “θα έπρεπε” να παίζει τουλάχιστον καλά, τόσο πιο πολλές ελπίδες έχει να είναι πραγματικά ξεχωριστό. Τα ηχεία χωρίς φίλτρα και οι SET ενισχυτές είναι ίσως το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα “ευάλωτης τελειότητας” αφού πολύ εύκολα χαντακώνονται στις συνθήκες μιας τυπικής έκθεσης.
Ταυτότητα
Το Idea είναι το νέο εισαγωγικό μοντέλο δαπέδου της Avalon. Έχει όλα τα γνωστά χαρακτηριστικά της εταιρικής ταυτότητας, δηλαδή την πρισματοειδή πρόσοψη, την έντονη κλίση της καμπίνας προς τα πίσω, τη φόρτιση του χαμηλού με οπή που ακτινοβολεί προς το πάτωμα και οριοθετείται από τη βάση του ηχείου ώστε να “αδειάζει” μόνο προς τα πίσω, με σκοπό να απομονώνεται πιο ελεγχόμενα από την έξοδο των γούφερ. Όπως όλα τα Avalon, έτσι και το Idea είναι εξαιρετικά “πυκνό” σαν κατασκευή, έχει δηλαδή σχετικά μικρές διαστάσεις (90x22x25 εκ.) και μεγάλο βάρος (27 κιλά). Χρησιμοποιεί δύο γούφερ 7 ιντσών, με διάφραγμα από ανθρακονήματα σε βάση από nomex (συνθετική κυψελωτή δομή πολύ χαμηλού βάρους και μεγάλης ακαμψίας) και μεταλλικό dust cup, με ελαφρά κωνική γεωμετρία. Το τουίτερ φέρει μεταλλικό θόλο 25 χιλ. με κεραμική επίστρωση, διαθέτει μεταλλικό διασπορέα και το σασί του καλύπτεται από παχιά τσόχα. Το ηχείο προτείνεται να παίζει με το πανάκι στη θέση του, καθώς στο τελευταίο υπάρχει επίσης παχιά τσόχα που εξομαλύνει τον ήχο. Η σύνδεση γίνεται με τον γνωστό “στέρεο” ακροδέκτη της Cardas, που σφίγγει με μια μεγάλη βίδα και τους δύο αγωγούς (εύκολη σύνδεση για δίχαλα και γυμνό καλώδιο). Τα ηλεκτρικά χαρακτηριστικά του είναι τυπικά, με 88dB ευαισθησία και ονομαστική αντίσταση 4Ω ενώ προτείνεται για ενισχυτές 50-300W. Το ηχείο της δοκιμής διαθέτει φινίρισμα λευκής λάκας πολύ υψηλής ποιότητας και συνοδεύεται από τρεις custom μεταλλικούς κώνους που τοποθετούνται δύο πίσω και ένας εμπρός, χωρίς να βιδώνονται, καθώς σταθεροποιούνται από το βάρος της κατασκευής. Είναι κρίσιμο ο μπροστινός κώνος να μπει ακριβώς στο κέντρο της πρόσοψης και οι πίσω στις γωνίες, συμμετρικά, χωρίς να εξέχει κανείς από την πατούρα του ηχείου. Το ηχείο ακούστηκε με τη βοήθεια ηλεκτρονικών της Jeff Rowland (Continuum με ισχύ 2x400W και Capri S/M525 με ισχύ 2x250W και τον ενσωματωμένο DAC) και καλωδίων της Transparent.
Η πρώτη έκπληξη
Πριν από κάθε δοκιμή φροντίζω να μένω ανεπηρέαστος από τις “φιλοσοφίες” και τις αυτάρεσκες δηλώσεις της κάθε εταιρίας και προφανώς αποφεύγω να διαβάζω τις εντυπώσεις χρηστών και δοκιμαστών. Με δεδομένη την γενικότερη έλλειψη οικειότητας εκ μέρους μου με τα Avalon, το Idea ήταν για μένα κάτι σαν terra incognita. Φαντάζεστε λοιπόν την έκπληξή μου όταν το πρωτοαντίκρυσα στους χώρους του hiendnews.gr. “Αυτό είναι όλο;” σκέφτηκα. Το μικρό μέγεθος το εκλαμβάνω βέβαια πάντα θετικά στα ηχεία αλλά το Idea μου φάνηκε μικρό ακόμη και για τα ευρωπαϊκά στάνταρτ. Η φήμη, βλέπετε, είναι άτιμο πράγμα και στο μυαλό μου το Idea όφειλε να είναι ένα ηχείο με “μεγάλες διαστάσεις”, ανάλογες του ονόματος που κουβαλάει. Ακόμη χειρότερα, το σχέδιο της πρόσοψης με τα κοψίματα είναι πια τόσο πολυφορεμένο που θα μπορούσε να είναι ένα οποιοδήποτε άλλο ηχείο, κι ας “ανήκει” η έμπνευση στην Avalon. Αν προσθέσει κανείς στην εξίσωση το υποχρεωτικό πανάκι που κρύβει τα μεγάφωνα και τη λευκή λάκα, που κυκλοφορεί παντού σαν επιδημία, είναι βέβαιο πως το Idea δεν θα μπορέσει να επιβληθεί σε κανένα με την πρώτη ματιά, δεδομένης της τιμής των δέκα χιλιάδων ευρώ.
Η δεύτερη έκπληξη
Η συνέχεια ήταν εξίσου απροσδόκητη. Τα ηχεία είχαν τοποθετηθεί πρόχειρα στη θέση ακρόασης και από τις πρώτες νότες κατάλαβα ότι δεν έχουμε καλή έξοδο κάτω από τα 50-60Hz, όταν ο κατασκευαστής δίνει έκταση στα 28Hz. Η ιδέα της… φούσκας άρχισε τότε να με πολιορκεί, μέχρι που παρατήρησα ότι το δεξί ηχείο είναι λίγο πιο “κλειστό” οπότε σηκώθηκα για να το “ανοίξω”, δηλαδή να μειώσω τη γωνία toe in. Καθώς το Idea απλώς πατάει επάνω στους κώνους του, είναι αδύνατο να το περιστρέψεις χωρίς να τους επανατοποθετήσεις. Τότε διαπίστωσα ότι ο εμπρός κώνος είχε τοποθετηθεί λίγα χιλιοστά εκτός του άξονα και τον κεντράρισα, περισσότερο… από τικ παρά περιμένοντας κάτι σημαντικό. Έσφαλα! Το ηχείο αμέσως πήρε βαθύ χαμηλό, γεγονός που αρχικά απέδωσα στην καλύτερη τοποθέτηση, διότι τέτοια “κόλπα” κάνουν μόνο τα πολύ ευαίσθητα ηχεία με χοάνες, qw ή κλειστά κουτιά αλλά όχι τα συνήθη ρεφλέξ… Περιέργως, το αριστερό ακόμη δεν κατέβαινε χαμηλά, για να διαπιστώσω ότι και σε αυτό ο εμπρός κώνος ήταν λίγο off center. Δεν θα ξεχάσω την έκπληξή μου όταν, γλιστρώντας τον κώνο κατά 1-2 χιλιοστά, ένιωσα ξαφνικά τα μεγάλα μήκη κύματος να με αγκαλιάζουν…στοργικά και μάλιστα να προέρχονται από το χώρο και όχι την καμπίνα! Το μπάσο που άκουσα είναι μεν βαθύ και ισχυρό, σχεδόν αδιανόητο για το μέγεθός του ηχείου, όχι όμως τόσο “ασφυκτικό” ως πίεση ή τόσο κυρίαρχο στη σκηνή και την τονική ισορροπία (ευτυχώς). Θυμίζει περισσότερο χαμηλό από κλειστό κουτί με αρκετές δόσεις από ανοιχτή μπάφλα, είναι δηλαδη ταχύτατο, πεντακάθαρο, ελεύθερο και αφάνταστα συμπαγές, έτσι δεν “λασπώνει” στο χώρο και δεν καθυστερεί καθόλου στο χρόνο, επιτρέποντας έξοχο τίμπρο και περιγραφή σε όλη τη χαμηλή περιοχή. Οι ανώτερες χαμηλές ίσως να έχουν μια πολύ μικρή “ώθηση” από την ξύλινη καμπίνα αλλά κι αυτό είναι στα όρια του μη ανιχνεύσιμου και πάντως δεν δημιουργείται κανένα τονικό ή χρονικό “μοτίβο” που επαναλαμβάνεται βαρετά, ανεξαρτήτως ηχογράφησης. Σε κάθε περίπτωση, το μπάσο του Idea μου φάνηκε σχεδόν ιδανικό για “κουτί” και σαφώς προτιμότερο από ηχεία με καμπίνες από ασυνήθιστα hi-tec υλικά, που διαμορφώνουν μονότονα τις ταχύτητες και υποβαθμίζουν το momentum.
Περνώντας στις μεσαίες και τα πρίμα, δεν είναι υπερβολή να αναφέρω πως δεν θυμάμαι κανένα άλλο ηχείο χαμηλής ευαισθησίας με τόσο αποκρυσταλλωμένο τίμπρο, τόσο σφιχτό στο πεδίο του χρόνου και τόσο ακαριαίο στις εναλλαγές ώστε να “χρωματίζει” κυριολεκτικά τα πάντα. Αρμονικές, ατάκα, διάρκεια, ελευθερία, ροή, όλες οι δύσκολες παράμετροι που θυσιάζονται πρώτες από τους σχεδιαστές επειδή ίσως δεν μετριούνται ή δεν γίνονται αντιληπτές, λάμπουν εδώ από υγεία και εξωστρέφεια. Η αμεσότητα και η ζωντάνια κυριαρχούν στις μεταβατικές, το χρώμα των οργάνων αποδίδεται με αυθεντικότητα, η αίσθηση του χώρου είναι πανταχού παρούσα, όμως δεν υπάρχει καμία “ευχάριστη” προβολικότητα ή επιβεβλημένη “ένταση”. Αντίθετα, επικρατεί μια απέραντη ισορροπία γεμάτη τονική δράση και ρυθμική ανάπτυξη. Το “χαρμάνι” του μικρού Avalon πάει τόσο μακριά ώστε να συνδυάζει τις αρετές από τις χοάνες και τις μεμβράνες, χωρίς τους περιορισμούς τους. Στην ουσία, εδώ υπάρχει η φρεσκάδα και η αμεσότητα των καλύτερων άφιλτρων ηχείων με φορτίσεις χοάνης σε συνδυασμό με εξαιρετική διέγερση του δωματίου, χαμηλές παραμορφώσεις και πολύ πλατιά διασπορά. Όπως καταλαβαίνετε, πρόκειται για κάτι πολύ κοντά στο ιδεώδες.
Σύντομα, λοιπόν, παραδέχτηκα την… ήττα μου καθώς δεν υπήρχε τίποτε να του προσάψω ενώ ποσώς με απασχολούσε το γεγονός ότι το γενικό μέγεθος της σκηνής είναι ένα κλικ μικρότερο από αυτό που μπορούν τα καλύτερα ηχεία υψηλής ευαισθησίας. Είναι άλλωστε το μικρότερο Avalon, ας μην το ξεχνάμε αυτό! Όμως το ύψος, το πλάτος και η έκταση των ειδώλων είναι πραγματικά συγκλονιστικά για το μέγεθός του και η εστίαση τόσο ακλόνητη και στις τρεις διαστάσεις που δημιουργεί μια εικονική πραγματικότητα, από την οποία δεν μπορείς (και δεν θες) να ξεφύγεις.
Εν τέλει
Το Idea είναι ένα γνήσιο Avalon και μπορώ να επιβεβαιώσω τα υπερθετικά σχόλια που συνοδεύουν τις δοκιμές αυτών των ηχείων περί ανάλυσης, εστίασης κλπ. Όμως αυτή είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι όλα αυτά τα υπερθετικά στοιχεία συνεργάζονται αδιόρατα και αρμονικά, με σκοπό να αναδείξουν την ηχογράφηση και όχι να εντυπωσιάσουν, σύντομα λοιπόν περνάνε στο παρασκήνιο κι αυτό που μένει είναι μόνο η μουσική, απέριττη και λαμπερή.
Σύστημα δοκιμής: ψηφιακές πηγές MSB & build-in DAC of Continuum S2 integrated, καλώδια Transparent Reference Line, ενισχυτές Jeff Rowland (Capri, Continuum S2 & model 525).
Avalon Idea, ηλεκτροδυναμικά ηχεία δύο δρόμων, κατασκευάζονται στις ΗΠΑ, Κολοράντο. Τιμή: 10.500€
.
.
Paris Kotsis
Πηγή: HIENDNEWS.GR
[photography: inbliss.gr]
